Zgłoszenie

BellaRain Holly

No więc JA. BellaRain. Lat 14. Sama nadałam sobie to pseudo, może wydawać się wam głupie (piękny deszcz), ale moim zdaniem jest po prostu oryginalne...Przyszło mi mieszkać w Kielcach, choć mogłam w Berlinie. Czy żałuję? Nie wiem...Kocham Sony center, Berliner Zoo, Domek Sarenek czy po prostu B. J. Ale gdybym została nie poznałabym tylu dziwnych i na swój sposób wspaniałych, idealnych? może...osób, które znam. A może spotkałabym lepszych? Nie ma co rozpamiętywać przeszłość. Pisze - wiersze, piosenki, opowiadania. Uwielbiam czytać, grać (niegdyś grywałam troszkę na gitarze, na pianinie, na flecie) i myśleć. Czasami wydaje mi się, że jestem inna niż reszta świata. Jak pogoda, zmieniam się z dnia na dzień. Niegdyś wydawało mi się, że moje wady będą znikały z wiekiem, niestety stało się wprost odwrotnie. Kiedyś trenowałam w siatkę - byłam dobra, grałam w reprezentacji. Pewnego dnia ta magia znikła, od tamtego czasu nie urosłam i nie stałam się lepsza. Grywałam też w koszykówkę, co było bardzo dziwne, bo jestem niska. Byłam doskonałym strzelcem, trafiałam za każdym razem. Ktoś jednak mnie zniszczył, nie pozwolił dalej walczyć. Nienawidzę go do dziś. W życiu wiele się nacierpiałam - najpierw utraciłam miejsce marzeń, później chęć dążenia do celu. Pewnego razu tańczy łam. Z jednego niewinnego razu wyszło osiem lat, czas zleciał za szybko. Nie wiem dlaczego..w tym momencie nie mam już nic. Moje szanse i pragnienia uleciały...jak słowa rzucane na wiatr. Nigdy już nie powrócą. W moim życiu spotkałam wielu różnych ludzi - niektórzy mi pomogli, inni nie. Przez mój lecący czas przewijały się różne postacie - Nadia, Nika, Danny Lenox - zawsze będą mi najbardziej bliscy. Ich życie tworzę razem z moim. Nigdy nie zginą, będą ze mną przez całe życie. Najbardziej w życiu boję się czasu, nie wiem ile jeszcze go zostało. Boję się, że pewnego dnia zapomnę..zniknę i już się nie pojawię. Internet był ze mną od kiedy ukończyłam czwartą klasę. Wcześniej w ogóle nie bawił mnie komputer. Była tylko szkoła - co dziwne, ale uwielbiałam moją byłą szkołę - i przyjaciele - Ziomalek, Ryczos, Szeregowa Izodordon. Już ich nie znam. Stały się względem mnie tam samo obce, jak zwykli przechodnie. Od kiedy pamiętam towarzyszyły mi filmy - najpierw bajki, kreskówki - potem seriale. Obecnie filmy pełnometrażowe - najczęściej z Heleną Bonham Carter, Angeliną Jolie, Liv Tyler, Clemence Poesy. Ta pierwsza zdaje się być moim życiowym przewodnikiem. Big Fish (Duża ryba) - jedyny film, który w jakiś absurdalny lecz niezwykły sposób opowiada o zwykłym, codziennym życiu Edwarda Blooma. "Opowiedz mi swoją bajkę" - to niezwykłe, ale prawdziwe. Ja wiecznie żyję w świecie baśni i mitów. Chciałabym kiedyś zostać aktorką, nie wiem czy jestem dobra, nie lubię oceniać samej siebie...Niektórzy uważają się za nie wiadomo kogo, a tak naprawdę są nikim. Jedną małą kropeczką na makiecie naszej planety. "Nie jestem bańką mydlaną, więc jak ona nie prysnę" - uważam, że to bardzo mądre. Czasami gdy zamykam oczy widzę siebie z butelką zimnego kakao w ręce, w drugiem dzierżę rogalika. Siedzę w Sony Center, koło mnie przewija się dziki tłum ludzi. Nikt nawet nie raczy podnieść na mnie wzroku, nie zwraca uwagi lecz ja czuje się szczęśliwa. Jestem sobą w miejscu, które ukochałam.

"Tak naprawdę opowieści są naszymi marzeniami," mówi aktor Ewan McGregor, który wcielił się w postać poszukującego przygód młodego Edwarda Blooma w bajkowym dramacie familijnym Tima Burtona "Duża Ryba". "Dlatego właśnie opowiadamy różne historie. To właśnie dzięki nim stajemy się interesujący, ponad to łączą one całe pokolenia. Bez nich pozostałaby nam tylko polityka i supermarkety. Jaki to byłby świat?"

____________________________________

Szesnaście lat temu w Melbourne, w Australii przyszła na świat dziewczynką, którą nazwano Stephanie Rose Ryan. Nie była ona idealna, miała swoje wady i zalety. Nad życie pokochała konie. Pewnego dnia jej życie straciło sens - utraciła najlepszego przyjaciela Nicka i wyjechała z ukochanego miasta do Nowego Yorku, gdzie zaczęła uczęszczać do Princeton, do klasy o profilu teatralnym.

Jak na deszczu łza...cały ten świat nie znaczy nic...
Zupełnie nic..

My Noon, My Midnight

Kim jest Stevie Ryan?
Czy ona w ogóle istnieje?
Co tworzy jej historię?
Moje życie. Moja historia.
Siedziałam i patrzyłam w nicość jakby ona była we mnie. Cisza, spokój. Pokój przepełniony był dławiącym milczeniem. Na zegarku dochodziła północ. Jeden pojedynczy dźwięk, skrzypnięcie drzwiami.
-Nie śpisz?
Odwróciłam głowę spoglądając nieprzytomnym wzrokiem w kierunku Claire, mojej starszej siostry.
-Nie mogę.
Rzuciłam się na łóżko przypominając sobie wydarzenie poprzedniego dnia. Wspomnienie pojawiło się gdzieś na dnie świadomości, lecz za mało wyraźne by je schwycić. I tylko jedno zdanie..."Nigdy nie będziesz mogła wrócić". Odgłos pistoletu, krew na podłodze.
-Myślisz o tym. Wciąż.
-Nie...
-By wracać znów i znów...otrzeć kilka srebrnych łez, które zatrzymały czas - Claire usiadła obok mnie na łóżku. Jej spojrzenie na pozór takie samo jak zawsze wydało mi się zupełnie obce, nieprzyjazne. Fotografia przy łóżku jakby wyostrzyła kontury ukazując obraz tamtego wieczoru.
-Pozwalacie mu odejść. Ja nie mogę...
-Stevie błagam. On już nie wróci.
Otarłam dłonią mokre od płaczu oczy kładąc twarz na miękkiej, białej poduszce. Tak bardzo mi go brakowało.
-Najpierw pochowałyśmy Jake'a, a teraz Nicka.
Zegarek wybił północ z pokoju obok dało się usłyszeć cichy płacz Charlotte.
-Pójdę do niej - mruknęła Claire wychodząc.
Byłam sama, smutna, pogrążona w rozpaczy. Zasnęłam dręczona nocnym koszmarem. "Nick, dlaczego zostawiłeś mnie samą?" - powtarzałam przez sen.
A on wciąż do mnie powracał.

_______________________________________

Czarny Karmann Ghia sunął powoli ulicami Nowego Yorku. To dziwne miejsce zdawało się być zupełnie inne od reszty świata - wspaniałe, a zarazem niepokojące. Człowiek mógł zostać z niego odrzucony, lub zaproszony by napawać się jego doskonałością. Tłum ludzi pozornie obojętny wobec mnie przewijał się po ulicach. Jednak poczułam z nimi jakąś wewnętrzną więź. Kto wie, może ktoś z nich okaże się w przyszłości moim przyjacielem.

__________________________________________

"Kraina absurdu. Nazwa jaką ochrzcili mieszkańcy wioskę Vanilla Sky. Było to oczywiście miejsce całkowicie zmyślone, a postacie jakie tam żyły absolutnie nierealne. Leżało ono w SpringLand, co w wolnym przekładzie oznaczało Krainę Wiecznej Wiosny. W rzeczywistości naturalnie coś równie niedorzecznego nie mogło mieć czasu ani miejsca. Nigdy się nie wydarzyło."
-Stevie?
Odłożyłam książkę na kolana.
-Tak?
-Nie myśl już o tym.
-Nie myślę, serio.
-Akurat.
Claire rzuciła w kierunku mnie smętne spojrzenie, po czym wysiadła z samochodu. Dźwięk zatrzaskujących drzwi przypominał wystrzał z pistoletu. Po nim przejmująca cisza. Nie mogę, już nigdy nie będę taka jak kiedyś. Nie zobaczę już zachodu słońca w Melbourne, ani nie spotkam się z Joss.
Jak na deszczu łza...cały ten świat nie znaczy nic...
Zupełnie nic...

Patii · VIP

Nie zawsze wiedziałam o co do konca chodzi.
Ale jest nieźle.

Mika. · Początkujący

A czy ja też się mogę wypowiadać? Very Happy

Patii · VIP

Jesteś przyjęta, więc tak;)

Mika. · Początkujący

No to napiszę, że jestem na nie wiem.
Jak dla mnie to za dużo tu tego wyolbrzymionego tragizmu. Niby fajnie, a z drugiej strony wydaje mi się być mimo wszystko sztuczne...
Ech..

Patii · VIP

Mamy podobne odczucia;)

kara-hil(alexz) · Początkujący

No..hmmm gubiłam się czasami ale może przydałby się ktoś ,,uduchowiony" w princeton? Napewno byłoby ciekawie ale treść trochę nieczytelna(można się pogubić) A i pozdro dla rodaczki z Kielc ( ja mieszkam pod kielcami :)

Megan · Mistrzowie

Mnie to szczerze mowiac nie zachwycilo. Jak mowilam we wczesniejszych zgloszeniach (po Dianie) za duzo juz tych tragedii w rodzinach. Serio. No i tresc... dziewczyny maja racje, troche nieczytelna. I tak wlasciwie napisalas jedynie jakis dialog o tym, ze dziewczyna cierpi z powodu braku Nicka. Wiec raczej jestem na nie...

Nunila · Gaduła

Zgadzam się z Megan. Trcohę nie wiedziałam o co chodzi. Pogubiłam się w tym wszystkim. Narazie nie mam zdania ...

BellaRain Holly

Przykro mi ale ten krótki fragment notki był jedynie dla ludzi inteligentnych, a jeżeli ktoś się pogubił gdyż takowym nie jest to sorka ale to już nie moja wina...
Pozdro:P
(tak na marginesie nie chcę nikogo oceniać, bo wcale was nie znam, ale uwierzcie mi wcale nie piszecie lepiej, a na dodatek krytykujecie innych)
Narka:*

Alex · Gaduła

Matko! Za duzo tego wszystkiego. Pogubiłam się...
A poza tym jest też trochę jak u Diany - straciła przyjaciela i przyjechała do Nowego Jorku..
Może za dużo się czepiam, ale nie bardzo lubię, kiedy czytam coś co jest gdzieś już zawarte...
Jak na razie zgadzam się z dziewczynami i jestem niestety na nie.
Może napisałabyś coś co wiąze się z Princeton?

Patii · VIP

Chcesz sie do nas zgłosić, a nas obrażasz. To chyba kiepska taktyky.
Skor uwarzasz, ze kipeko piszemy, to po co się do nas zgłaszasz?

kara-hil(alexz) · Początkujący

e no teraz to ja jestem ewidentnie na nie :/

GingerSs/Anne__^oO^ · Maniak postów

Skoro Ty jesteś taka inteligentna no to sorry.!

BellaRain Holly

Zgłosiłam się, bo myślałam, że jesteście normalne. A tu krytykantki jedne się znalazły...

Patii · VIP

Nie każdemu musi się podobac co piszesz, powinnas przyjąć to do swojej wiadomości, a nie obrażac innych i pokazywać jakim jesteś dzieckiem.
Nikt nie powiedział, że jeżeli sie zgłosisz to zostaniesz przyjęta.
PS.Normalne jesteśmy.

GingerSs/Anne__^oO^ · Maniak postów

Skoro nie umiesz liczyć się z krytyką to już Twój problem i wydaje mi się że takie osoby nie nadają się do pisania opowiadań...

Cass · VIP

Tu nie chodzi o krytykę, poprostu dziewczyny wyraziły swoje zdanie, Ty wyjeżdżasz z tekstami, że ten fragment był dla inteligentnych więc chyba to Ty nas obraziłaś... Może coś weselszego byś napisała??

Megan · Mistrzowie

Wiec wedlug Ciebie ludzie normalni to Ci, ktorzy zachwalaja Twoje pisanie? Musisz przywyknac, ze niektorym po prostu nie podoba sie Twoj styl pisania i tyle. Byc moze znajda sie Ci ludzie "inteligentni inaczej", ktorzy zrozumieja to, co piszesz, bo raczej my wolimy cos normalnego.
Poza tym zglos sie do innych serii albo zaloz osobne opowiadanie i wtedy bedziesz mogla sie spotkac z opiniami innych

Jaro_18 · Stały bywalec

Ja wiem. Tu nie ma ani jednej inteligentnej, a tym bardzie utalentowanej osoby;), więc nikt nie ma prawa skrytykować tego co zostało napisane w pierwszym poście. Nie wiedziałyście tego? Oj nieładnie dziewczyny.

Chaos i bzdury w pierwszej wiadomości.
Ale co tu zrobić, rzucone już są kości.
Drogie koleżanki, Wy nie rozumiecie tego.
Tu potrzeba mądrego, inteligentnego.
Może nic mi do tego i nie mam tego prawa.
Ale jestem sto razy na nie, bo to wspólna sprawa.

Wink

pozdro dla forumowych aniołków:*